Bugün altı nisan 2011. Sen dede olalı 51 koca gün oldu. Bizi bu saçma dünya da yalnız bırakıp gittiğinden bu yana ise kocaman 6 sene ..

Şimdi yanımda olsaydın alay ederdim seninle 50 yaşında dede mi olunur diye .

Şimdi yanımda olsan sende alay edecek bir şey bulurdun benimle.  

Ben ne güzel de gülerdim seninle.  

Zaman her şeyin ilacı diyenlere inanmayışım senin gidişinle aynı tarihlere denk gelir. Hala çok saçma bulurum bu cümleyi.

Annemin hiç bitmeyecek yalnızlığının yok olmasına ne kadar zaman gerekir mesela.

Erkek kardeşimin babası olan arkadaşını kıskanması ne zaman geçer.

Benim sana sımsıkı sarılma istediğim ne zaman biter.

Ya da neden bir mazot kokusu ölümü hatırlatır insana.

Şimdi senin yanından geldiğine inandığım o 50 günlük meleği alıyorum kucağıma. Kokluyorum, kokluyorum. Belki senin kokun sinmiştir üstüne başına diye.

Bazen acıyorum ona seni hiç tanıyamadı diye. Ama sonra da ne şanslı diyorum.

Keşke ben de gidişini anlamayacak kadar çocuk olsaydım. Ya da sana doyacak kadar geçkin olsaydı yaşım.

Beni koşulsuz seven tek adam. Seni nasıl özledim ah bir bilsen.